Internet Tutorial

εισαγωγή

Ενότητα Ι  

Το διαδίκτυο είναι ένα σύνολο από δίκτυα υπολογιστών ,συνδεδεμένων μεταξύ τους, τα οποία λειτουργούν και χρηματοδοτούνται από ανεξάρτητες κάθε φορά αρχές ή οργανισμούς. Δεν υφίσταται κεντρικός έλεγχος και διαχείριση της λειτουργίας του διαδικτύου.

Για την ομαλή συνεργασία των διασυνδεδεμένων δικτύων απαιτούνται πρωτόκολλα λειτουργίας και ένα σύνολο από συμφωνημένες και αυστηρά δομημένες προδιαγραφές . Οι βασικότερες αρχές που στηρίζουν και προωθούν την λειτουργία του διαδικτύου είναι οι εξής:

Society (Διαδικτυακή Κοινωνία) , η οποία υποστηρίζει την επιτροπή δραστηριοτήτων στο Διαδίκτυο ( Internet Activities Board IAB). Η ΙΑΒ με την σειρά της είναι υπεύθυνη για πολλά θέματα που σχετίζονται με την δομή και λειτουργία των δικτύων. Παράδειγμα είναι ο διαρκής έλεγχος της λειτουργίας του πρωτοκόλλου TCP/IP

        To World Wide Web Consortium (W3C), το οποίο υποστηρίζει τις προδιαγραφές που αφορούν στην ανάπτυξη της υπηρεσίας του Παγκόσμιου Ιστού(WWW). To WC3 διευθύνεται από το εργαστήριο της επιστήμης των υπολογιστών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).

        Η επικύρωση των περιοχών του διαδικτύου ( Internet Domains ) ελέγχεται από ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες βρίσκονται σε συνεχή επικοινωνία και συνεργασία με την κύρια αρχή ελέγχου των domains, την InterNIC. Οι εταιρείες αυτές ονομάζονται registrars και ελέγχονται από μια επιτροπή που απαρτίζεται από κυβερνητικά, επιχειρησιακά και άλλα ανεξάρτητα στελέχη που σχετίζονται με το διαδίκτυο.

 Τα τοπικά δίκτυα που απαρτίζουν το διαδίκτυο εντοπίζονται σε ιδιωτικές εταιρείες, εκπαιδευτικά ιδρύματα, κυβερνητικούς οργανισμούς και εταιρείες παροχής υπηρεσιών Internet.Τα δίκτυα αυτά είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους με διάφορους τρόπους και λειτουργούν σε διαφορετικές ανάλογα με την περίπτωση πλατφόρμες. Οι κύριοι όμως κορμοί σύνδεσης των δικτύων του Internet, τα λεγόμενα backbones, χρηματοδοτούνται από μεγάλες εταιρείες και άλλους οργανισμούς και συνδέουν με πολύ υψηλές ταχύτητες κεντρικούς κόμβους στο Internet.Ένα πολύ ενδιαφέρον project που βρίσκεται αυτό τον καιρό σε εξέλιξη είναι το Internet2 , ένα πρόγραμμα που υπόσχεται την συνολική αναβάθμιση της μέχρι τώρα υποδομής, ούτως ώστε να επιτευχθούν αισθητά μεγαλύτερες ταχύτητες διακίνησης της πληροφορίας. Το Internet2, αν και προς το παρόν αναφέρεται στις Η.Π.Α. και είναι διαθέσιμο προς χρήση μόνο από πανεπιστημιακές κοινότητες, ωστόσο σε κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα θα τεθεί στη χρήση της παγκόσμιας κοινότητας του Internet, αναβαθμίζοντας όλες τις προσφερόμενες προς αυτή υπηρεσίες. Το Internet2 εξάλλου φαίνεται ότι ακολουθεί πορεία αντίστοιχη προς αυτή του ίδιου του σημερινού Internet.Αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2003 και να έχει διασυνδέσει περίπου 140 πανεπιστήμια Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Internet2 , μπορείτε να επισκεφθείτε τη διεύθυνση www.internet2.edu και dsi.internet2.edu   .Επίσης στην διεύθυνση www.isdn.gr θα βρείτε επιπλέον πληροφορίες για νέα σχέδια και υλοποιήσεις που ετοιμάζονται με στόχο την αναβάθμιση της υπάρχουσας υποδομής τελικά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ενότητα II.                 

                Το κύριο πρωτόκολλο ελέγχου μετάδοσης της πληροφορίας στο Internet είναι το TCP/IP, το οποίο διασπά την εκάστοτε πληροφορία σε μικρότερα πακέτα ( packets) . Για την αποστολή δεδομένων μέσω του διαδικτύου απαιτείται και  συγκεκριμένη υλικοτεχνική υποδομή. Συγκεκριμένα οι κυριότεροι εκπρόσωποι του hardware στο Internet είναι οι εξής

Εκτός από τα LAN , έχουμε και τα δίκτυα μεσαίας κλίμακας(midlevel networks) , όπως τα δίκτυα περιοχής (regional networks) και τα δίκτυα ευρείας περιοχής (WANs).Τα WANs αποτελούνται από έναν οργανισμό που διαθέτει πολλά sites διασυνδεδεμένα. Τα midlevel networks μπορούν να αποτελούνται από πολλά LANs.Όταν πακέτο μεταδίδεται στο εσωτερικό ενός midlevel network , τότε οι routers ελέγχουν την διαδικασία. Όταν όμως υπερβαίνουμε τα όρια ενός midlevel network , τότε το πακέτο στέλνεται πρώτα σε ένα Network Access Point (NAP)   και από εκεί προωθούνται μέσω των κύριων κορμών όπως το vBNS (=very high speed Backbone Network Services).

Ενότητα III.                                

                Τα δύο θεμελιώδη πρωτόκολλα  του Internet που αναφέρονται γενικευμένα ως TCP/IP είναι το Transmission Control Protocol, το οποίο διασπά και επανασυνθέτει την πληροφορία σε πακέτα και το Internet Protocol, το οποίο διασφαλίζει ότι τα πακέτα στέλνονται στην σωστή διεύθυνση.

                Σε αντίθεση με το τηλεφωνικό δίκτυο , που είναι circuit-switched δίκτυο, to IP δίκτυο είναι packet-switched δίκτυο , που σημαίνει ότι κάθε μέρος του δικτύου αυτού δεν είναι κάθε φορά αποκλειστικά αφιερωμένο σε μία σύνδεση αλλά εξυπηρετεί ταυτόχρονα την μεταφορά πολλών διαφορετικών πακέτων , τα οποία επανασυντίθεται για να δώσουν το σύνολο της αρχικής πληροφορίας μόλις φτάσουν στον τελικό προορισμό τους

                Για την αξιοποίηση του πρωτοκόλλου TCP/IP από τους υπολογιστές απαιτείται κατάλληλο λογισμικό που λειτουργεί ως μεσάζον ανάμεσα στον υπολογιστή και το Internet.Το λογισμικό αυτό ονομάζεται socket ή TCP/IP stack. Στην περίπτωση των PCs το λογισμικό αυτό εξειδικεύεται και ονομάζεται Winsock. Ενώ στην περίπτωση των Mac ονομάζεται MacTCP. Ωστόσο , σημειώνεται ότι και χωρίς την ύπαρξη του stack, οι υπολογιστές μπορούν να κάνουν χρήση κάποιων πολύ βασικών ιντερνετικών υπηρεσιών . Για την πλήρη αξιοποίηση όμως του διαδικτύου απαιτείται το κατάλληλο αυτό λογισμικό.

                Όταν ο υπολογιστής είναι φυσικά συνδεδεμένος μέσω μιας κάρτας δικτύου σε ένα LAN, τότε απαιτείται ο οδηγός (driver) της κάρτας αυτής ώστε η κάρτα να αξιοποιηθεί από το λειτουργικό σύστημα και έτσι ο υπολογιστής να συνδεθεί και λογικά με το δίκτυο και κατ'επέκταση με το Ιντερνετ. Όταν όμως πρόκειται για απομονωμένο σταθμό εργασίας ,τότε απαιτείται modem και σύνδεση του σταθμού αυτού με κάποιον άλλο υπολογιστή ο οποίος θα του παρέχει το δρόμο προς το Ιντερνετ. Για την σύνδεση αυτή που πραγματοποιείται συνήθως μέσω της σειριακής θύρας απαιτείται επιπλέον ένα από τα πρωτόκολλα Serial Line Internet Protocol (SLIP) ή Point-To-Point Protocol (PPP). To SLIP τείνει να καταργηθεί και επικρατεί πλέον το PPP, που είναι πιο συμφέρον από κάθε άποψη

                Κατά την αποστολή τώρα των δεδομένων υφίσταται ο περιορισμός ότι τα πακέτα πληροφορίας για συγκεκριμένους λόγους δεν πρέπει να υπερβαίνουν σε μέγεθος τους 1500 χαρακτήρες(bytes). Όταν το πρωτόκολλο TCP δημιουργεί τα πακέτα, τους επισυνάπτει μια κεφαλίδα η οποία περιλαμβάνει πληροφορίες για την συνολική διαχείριση του πακέτου. Με βάση το ακριβές μέγεθος του πακέτου κάθε φορά του προστίθεται στην κεφαλίδα ένας αριθμός-το άθροισμα ελέγχου(checksum)- το οποίο είναι το κριτήριο για την εξακρίβωση των λαθών που γίνεται για τα πακέτα στον τελικό τους προορισμό. Κάθε πακέτο τοποθετείται σε IP φακέλους , οι οποίοι περιλαμβάνουν ο καθένας μια κεφαλίδα με πληροφορίες σχετικές με τις διευθύνσεις προέλευσης και προορισμού , καθώς και την απαιτούμενη χρονική καθυστέρηση για την αποστολή ενός πακέτου. Οι φάκελοι αυτοί ελέγχονται από τους routers , μέχρι τα πακέτα να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους. Εκεί ελέγχεται η κεφαλίδα τους και συγκεκριμένα το εκάστοτε άθροισμα ελέγχου. Μόνο αν το άθροισμα ελέγχου που υπολογίζεται εκείνη τη στιγμή από  το IP ταιριάζει με αυτό που έχει σταλεί , τότε όλα βαίνουν καλώς. Σε διαφορετική περίπτωση επαναλαμβάνεται η αποστολή του .Τέλος το TCP αναλαμβάνει την επανασύνθεση της αρχικής πληροφορίας  από όλα τα ληφθέντα πακέτα

Ενότητα IV.                               

                Οι διευθύνσεις του Ίντερνετ που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο IP είναι αριθμητικές και αποτελούνται από τέσσερις αριθμούς που χωρίζονται μεταξύ τους με τελείες. Παράδειγμα είναι η διεύθυνση 163.52.128.72  .Οι αριθμητικές αυτές διευθύνσεις που αναφέρονται σε κομβικά σημεία του Ιντερνετ δεν παραμένουν σταθερές, αλλά αντιθέτως αλλάζουν διαρκώς. Για την καλύτερη οργάνωση των διευθύνσεων στο Ίντερνετ αναπτύχθηκε το Domain Name System (DNS). To σύστημα αυτό έχει ως στόχο την απόδοση σε κάθε υπολογιστή μιας αλφαβητικής διεύθυνσης Ωστόσο οι αλφαβητικές διευθύνσεις είναι για την διευκόλυνση των χρηστών , αφού στην ουσία οι διευθύνσεις που χρησιμοποιούνται από το IP είναι οι αριθμητικές - π.χ. για την αποστολή μηνυμάτων e-mail.Κάθε διεύθυνση mail αποτελείται από δύο κύρια τμήματα, τα οποία διαχωρίζονται με το σύμβολο @( άτ ).Το αριστερό μέρος αναφέρεται στο όνομα χρήστη για τον λογαριασμό mail , ενώ το δεξί μέρος αναφέρεται στο domain στο οποίο ανήκει ο υπολογιστής αυτός. Για το λόγο αυτό το DNS -μέσω των Domain Name Servers- φροντίζει για την μετατροπή των αλφαβητικών διευθύνσεων σε αριθμητικές. Γενικά να ειπωθεί ότι δημιουργείται μια ιεραρχία από domains, στην οποία κάθε υπολογιστής που βρίσκεται υψηλότερα διαθέτει αναλυτικές πληροφορίες για κάθε υπολογιστή που βρίσκεται σε χαμηλότερο(ιεραρχικά πάντα) επίπεδο. Να επισημανθεί επίσης ότι ενώ στις αλφαβητικές διευθύνσεις οι πληροφορίες γενικεύονται όταν κινούμαστε προς τα δεξιά , στις αριθμητικές διευθύνσεις συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

            Τα πιθανά Uniform Resource Locators (=URLs) που μπορούμε να συναντήσουμε χαρακτρηρίζονται με πρόθεμα το αντίστοιχο πρωτόκολλο που χρησιμοποιεί η κάθε υπηρεσία. Έτσι έχουμε τα εξής τυπικά παραδείγματα προθεμάτων:

Ενότητα V.                                       

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

                Για την σύνδεση στο Ίντερνετ απαιτούνται ο σταθμός εργασίας του χρήστη , που είναι ένα υπολογιστικό σύστημα εξοπλισμένο με ένα επικοινωνιακό υλικό μέσο(π.χ. μόντεμ ή κάρτα δικτύου) , με έναν φυλλομετρητή = πρόγραμμα ανάγνωσης ιστοσελίδων (browser) και ένα επικοινωνιακό πρόγραμμα. Ο browser βρίσκεται μεταξύ υπολογιστή και χρήστη , ενώ το επικοινωνιακό πρόγραμμα TCP/IP stack μεσολαβεί μεταξύ του browser και του Ιντερνετ. Στην περίπτωση της dial-up σύνδεσης έχουμε την χρήση κάποιου πρωτοκόλλου επικοινωνίας με τον υπολογιστή του  Internet Service Provider (ISP). Σύνδεση όμως μπορεί να επιτευχθεί και από τοπικό δίκτυο (άμεση σύνδεση) ή και με χρήση τεχνολογίας καλωδιακών μόντεμ και τηλεοράσεων (WebTV) ή και δορυφορικής τεχνολογίας. Αναφέρεται ότι σχετικά πρόσφατα και στην Ελλάδα άρχισαν να εφαρμόζονται τεχνικές σύνδεσης στο διαδίκτυο μέσων των Personal Digital Assistants (PDAs) , καθώς και των κινητών τηλεφώνων τεχνολογίας Wireless Application Protocol (WAP). Στην τελευταία περίπτωση για την οργάνωση των sites γίνεται χρήση μιας ειδικής γλώσσας σήμανσης , της Wireless Markup Language (WML).

                Όσον αφορά στις ταχύτητες σύνδεσης , αυτές εξαρτώνται κατά κύριο λόγο από την ενδιάμεση καλωδιακή υποδομή. Στην περίπτωση των απλών αναλογικών τηλεφωνικών γραμμών Plain Old Telephone Service (POTS) μιλάμε για ταχύτητες θεωρητικά έως και 56 kbps,   με τις γραμμές Integrated Services Digital Network (ISDN) μέχρι και 128 kbps και τέλος με τις γραμμές Asynchronous Digital Subscriber Line (ADSL) ,έως και 144 kbps. Υπάρχουν επίσης και τα καλωδιακά μόντεμ που έχουν δυνατότητα μέχρι και σύνδεσης στα 1.5 Mbps , όμως αυτή η υποδομή δεν είναι διαθέσιμη στην Ελλάδα παρά μόνο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Καθεμιά από τις τεχνολογίες POTS, ISDN, ADSL χρησιμοποιούνται από την τηλεφωνική εταιρεία για την μεταβίβαση της κλήσης μέχρι το τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας αυτής. Μετά με χρήση της δικής της τηλεπικοινωνιακής υποδομής(χάλκινα σύρματα οπτικές ίνες , δορυφόροι) η κλήση μεταφέρεται  στο κέντρο της τηλεφωνικής εταιρείας της χώρας στην οποία βρίσκεται ο εξοπλισμός του ISP. Εν συνεχεία πραγματοποιείται η τελική σύνδεση με τον υπολογιστή του ISP και κατ'επέκταση η σύνδεση με το Ίντερνετ.

Έχουμε εφαρμογή της προδιαγραφής client-server, όπου ο server του ISP διαθέτει πληθώρα μόντεμ για να απαντά στις κλήσεις καθώς και μόνιμη σύνδεση στον κορμό του Ίντερνετ . Είναι εξοπλισμένος και αυτός με κατάλληλο επικοινωνιακό πρόγραμμα για την επικοινωνία με τον client και για την διαχείριση των διακινούμενων πληροφοριών. Πάντως η βασική ιδέα είναι ότι για την επιτυχή σύνδεση και ενσωμάτωση του υπολογιστή στην λειτουργικότητα του Ίντερνετ , απαιτείται ο υπολογιστής αυτός να διαθέτει μια διεύθυνση IP, που είναι και η πιστοποίηση της παρουσίας του στο διαδίκτυο. Ο τρόπος τώρα με τον οποίο θα αποκτήσει τη διεύθυνση αυτή και  το κατά πόσον η διεύθυνση που θα αποκτήσει θα είναι σταθερή ή όχι , αυτό είναι το κριτήριο που διαφοροποιεί τα διάφορα είδη των ιντερνετικών συνδέσεων. Όταν μιλάμε για dial-up σύνδεση , εκτός από τις Dynamic και Static PPP υπάρχει και η Emulated PPP , η οποία στην ουσία χρησιμοποιεί μία μόνο διεύθυνση IP και την διαμοιράζει ταυτόχρονα σε πολλούς χρήστες. Αυτό σημαίνει ότι οι χρήστες που είναι συνδεδεμένοι δεν διαθέτουν ιδιαίτερη διεύθυνση IP και έτσι ο μόνος υπολογιστής που αναγνωρίζεται από το δίκτυο είναι ο host, στον οποίο εκτελείται και το κατάλληλο πρόγραμμα διαχείρισης. Αυτό το γεγονός έχει κάποια προφανή μειονεκτήματα  , όμως συντελεί στην οικονομία σε διευθύνσεις IP από πλευράς του ISP και συνεπάγεται μείωση του κόστους σύνδεσης για τον χρήστη.

Ο πιο διαδεδομένος και συνηθισμένος τρόπος πρόσβασης στις υπηρεσίες του διαδικτύου είναι με τη βοήθεια ενός παροχέα υπηρεσιών Ίντερνετ ή αλλιώς Internet Service Provider (ISP) . Ένας τέτοιος παροχέας μπορεί να είναι μια ανεξάρτητη ιδιωτική εταιρεία, όπως π.χ. η Hellas On Line ή η ή Otenet. Επίσης μπορεί να είναι κάποιο ερευνητικό ή εκπαιδευτικό ίδρυμα που προσφέρει πρόσβαση στις υπηρεσίες του διαδικτύου αποκλειστικά στα μέλη της κοινότητάς του, δηλ. στους προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές , στα μέλη ΔΕΠ και στο διοικητικό προσωπικό. Παράδειγμα είναι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με το πλήθος των servers και την άρτια υλικοτεχνική υποδομή που διαθέτει.

            Η σύνδεση με τον ISP μπορεί να γίνει είτε μέσω απλής τηλεφωνικής σύνδεσης είτε μέσω ISDN είτε ADSL. Στην περίπτωση αυτή απαιτούνται ανάλογα με την πλατφόρμα λειτουργίας και τα πρωτόκολλα επικοινωνίας. Τα πιο διαδεδομένα είναι το SLIP και το   PPP(Static ή Dynamic PPP).

            Αναφορικά με την τεχνολογία DSL , αυτή απαρτίζεται από ένα σύνολο από προδιαγραφές και διαθέτει αρκετές παραλλαγές, μια απ'τις οποίες είναι και η Asymmetric Digital Subscriber Line (ADSL) , που είναι η πιο διαδεδομένη στην Ευρώπη και βρίσκεται σε εφαρμογή αυτή τη στιγμή από τις πιο ανεπτυγμένες τηλεπικοινωνιακά χώρες τηε Ε.Ε. Η τεχνολογία DSL επιτρέπει θεωρητικά συνδέσεις μέχρι και σε ταχύτητα 55 Mbps! , ωστόσο για τον μέσο χρήστη μπορεί να επιτευχθεί μια σχετικά οικονομικά συμφέρουσα σύνδεση στην ταχύτητα των 1,5 Mbps.Και όλα αυτά με χρήση του υπάρχοντος δικτύου αποτελούμενου από αγωγούς από χαλκό. Μονάχα που τώρα επιτυγχάνεται πολύ μεγαλύτερη εκμετάλλευση του επιτρεπτού εύρους ζώνης του δικτύου.

            Το ΑDSL    λειτουργεί συνοπτικά ως εξής: Διαχωρίζει την τηλεφωνική γραμμή σε τρία κανάλια. Ένα για την λήψη δεδομένων, ένα για αποστολή δεδομένων και ένα για αμφίδρομη επικοινωνία φωνής. Τα τρία αυτά είδη σημάτων διαχωρίζονται λογικά με κατάλληλες μεθόδους διαμόρφωσης.Ο μόνος περιορισμός που τίθεται είναι η χρήση ειδικών DSL Modems και ότι η φυσική απόσταση των δύο επικοινωνούντων μόντεμ ( του χρήστη και της τηλεφωνικής εταιρείας ,της οποίας η υποδομή υποτίθεται ότι υποστηρίζει DSL) πρέπει να βρίσκεται εντός κάποιων προκαθορισμένων ορίων.

            Εκτός από την σύνδεση dial-up υπάρχει και η σύνδεση εξομοίωσης τερματικού   ή terminal emulation με χρήση κατάλληλου προγράμματος που ελέγχει την επικοινωνία του πελάτη με τον κύριο υπολογιστή. Στην περίπτωση αυτή ο πελάτης δρα ως απλό τερματικό με τηλεφωνική σύνδεση. Υπάρχει τέλος και πιο απλοποιημένη αλλά σπάνια απαντούμενη σύνδεση , που θέλει τον υπολογιστή client να συνδέεται απευθείας με τον κύριο υπολογιστή , λειτουργώντας σαν "χαζό τερματικό" (=dumb terminal) , με πολύ περιορισμένες δυνατότητες εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων του διαδικτύου.

            Άλλος τρόπος σύνδεσης είναι ο άμεσος , με τους υπολογιστές να ανήκουν σε τοπικό δίκτυο (LAN) , το οποίο έχει άμεση πρόσβαση στο διαδίκτυο.

                Στο δρόμο που ακολουθείται ώστε να υπάρξει αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ του πελάτη και του εξυπηρετητή ενδέχεται να μεσολαβούν τμήματα τα οποία δεν είναι ενσύρματα και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις (δορυφόροι) ούτε καν επίγεια.

           Πολύ διαδεδομένη επίσης αρχίζει και γίνεται η ιδέα για την συστηματική χρήση σε όλους τους τομείς της ιδέας του Network Computer(NC). Η ιδέα αυτή που μετρά αρκετά χρόνια από την σύλληψή της υποστηρίζεται σήμερα ενεργά από πολλές εταιρείες , μεταξύ των οποίων και η Sun Microsystems.Ο υπολογιστής αυτός διαθέτει πληκτρολόγιο, οθόνη και ισχνή υπολογιστική ισχύ και θα βασίζεται εξ'ολοκλήρου στις εφαρμογές και τις δυνατότητες που θα βρίσκονται όλες αποθηκευμένες στο διαδίκτυο και θα υπόκεινται σε κεντρική διαχείριση.

           Στην περίπτωση τώρα των εταιρειών Online Services ,όπως η America On Line(AOL) ή η CompuServe, αυτές διαθέτουν δικές τους ειδικές περιοχές και υπηρεσίες που προσφέρονται σύμφωνα με την δική τους τιμολογιακή πολιτική μόνο στα μέλη τους. Σε αντίθεση με τους ISP , οι  Online Services χρησιμοποιούν δικό τους user interface (σύστημα επικοινωνίας με τον χρήστη) και το απαραίτητο λογισμικό  για την αξιοποίηση των ιντερνετικών καθώς και των δικών τους ιδιαίτερων υπηρεσιών. Μερικές Online Services υποχρεώνουν το χρήστη να συνδεθεί με τον λογαριασμό του και να χρησιμοποιήσει τους clients της ίδιας της εταιρείας, ενώ άλλες αφήνουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι clients της προτίμησης του χρήστη, παρακάμπτοντας έτσι τις διαδικασίες που ενέχει το user interface της Online Service. Άλλες γνωστές Online Services στις ΗΠΑ είναι οι MSN και Prodigy.

                            Με την χρήση του περιβάλλοντος εργασίας χρήστη της Online Service ο χρήστης εισάγει τις προς εκτέλεση εντολές , οι οποίες αφορούν κάποια υπηρεσία. Η εντολή εκτελείται με επικοινωνία της "κοινότητας" της εταιρείας με το υπόλοιπο Ίντερνετ. Για την προστασία των δεδομένων που εισέρχονται και εξέρχονται από αυτή την κοινότητα των υπολογιστών της Online εταιρείας καθώς και την προστασία των χρηστών γίνεται εκτεταμένη χρήση κανόνων ασφαλείας που περιλαμβάνουν κατά κύριο λόγο τα λεγόμενα firewalls , που είναι χονδρικά ένα σύστημα υλικού και λογισμικού εξοπλισμού που αποτρέπει την κακόβουλη πρόσβαση επικίνδυνων ή μη επικυρωμένων για την αυθεντικότητά τους δεδομένων.

                      Σύνδεση μπορεί να γίνει και με χρήση καλωδιακής υποδομής (καλωδιακό μόντεμ και ομοαξονικά καλώδια στις χώρες που υπάρχει καλωδιακή τηλεόραση) με τεράστιες , συγκριτικά με τις άλλες μεθόδους , ταχύτητες σύνδεσης. Επίσης η περιήγηση στο Internet μπορεί να γίνεται και από την οθόνη της τηλεόρασης με χρήση ενός ειδικού set-top box, που αναλαμβάνει να πετύχει την σύνδεση και να αναπαραστήσει τα περιεχόμενα π.χ. του Web.

    Τα Cable Modems εκμεταλλεύονται την υποδομή ενός καλωδιακού δικτύου τηλεόρασης , όπως αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αμερική και συνδέουν τον χρήστη στο Ίντερνετ διαμέσου ομοαξονικών καλωδίων με ταχύτητα μέχρι και 1.5 Μbps .Μάλιστα μπορεί κανείς να παρακολουθεί τηλεόραση και να περιηγείται στο Ίντερνετ ταυτόχρονα. Όλα αυτά βέβαια δεν έχουν καμμιά πρακτική αξία όχι μόνο για την Ελλάδα , αλλά και για την υπόλοιπη Ευρώπη   εφόσον παρόμοια καλωδιακή υποδομή είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη.

        Όσον αφορά τώρα την Web TV , αυτή είναι μια τεχνολογία παραπλήσια που εκμεταλλεύεται επίσης την καλωδιακή υποδομή και μας συνδέει στο διαδίκτυο με τη χρήση μιας ειδικής τερματικής συσκευής , του set-top box-το οποίο μπορεί να συνδεθεί με διάφορα άλλα περιφερειακά εκτός του υπολογιστή- και η αναπαράσταση των δεδομένων γίνεται στην οθόνη της τηλεόρασης . Το set-top box συνδέεται με τον υπολογιστή διαμέσου μιας κανονικής κάρτας δικτύου Ethernet. Επειδή οι οθόνες των υπολογιστών και οι οθόνες των συμβατικών CRT τηλεοράσεων χρησιμοποιούν διαφορετικά συστήματα αναπαράστασης  της εικόνας-τα PC χρησιμοποιούν το Red-Green-Blue (RGB) System , ενώ οι τηλεοράσεις στην Αμερική το National Television Standards Committee (NTSC)- το set-top box αναλαμβάνει ακριβώς να μετατρέπει το σήμα από RGB σε NTSC για αναπαράσταση στην οθόνη της τηλεόρασης. Η ταχύτητα όμως εδώ σε σχέση με τα καλωδιακά μόντεμ είναι κάπως μειωμένη.

        Το δίκτυο της καλωδιακής τηλεόρασης ανήκει στην κατηγορία των Virtual Private Networks, τα οποία γνωρίζουν ολοένα και μεγαλύτερη άνθηση και αποκτούν ποικίλες εφαρμογές , ειδικά στην Αμερική. Εν ολίγοις η Web TV προσφέρει ειδικό HTML συμβατό browser για την πλοήγηση στον Web .Επίσης συνεργάζεται με διάφορους ISPs ώστε να εξασφαλίζει την πρόσβαση στα μέλη του δικτύου της Web TV και να προσφέρει διάφορες υπηρεσίες.

   Οι υπολογιστές δικτύου τώρα, δηλαδή οι λεγόμενοι Network Computers, είναι φθηνοί σχετικά υπολογιστές , οι οποίοι δεν διαθέτουν κα΄ποιο τοπικό μόνιμο αποθηκευτικό μέσο ( όπως π.χ. CD - Rom ή σκληρό δίσκο ) παρά μόνο ΄μνήμη κάποιου τύπου RAM . Τα προγράμματα που τρέχουν στους υπολογιστές αυτούς βρίσκονται όλα αποθηκευμένα σε κεντρικά σημεία στο Ίντερνετ. Η πλειψηφία των προγραμμάτων προβλέπεται να είναι γραμμένα σε κάποια από τις βελτιωμένες και εμπλουτισμένες εκδόσεις της γλώσσας Java, έτσι ώστε να μπορούν να είναι ανεξάρτητα της πλατφόρμας στη οποία θα κλη΄ούν να τρέξουν .

        Επομένως το μόνο που χρειάζεται ουσιαστικά να διαθέτει ένας Network Computer είναι μια αξιόπιστη και γρήγορη σύνδεση με το διαδίκτυο. Η πρόσβαση τώρα σ'έναν Network Computer προβλέπεται ότι μάλλον θα γίνεται με χρήση ειδικών καρτών ( Smart Cards), οι οποίες θα διαθέτουν ειδικά τυπωμένα κυκλώματα τα οποία θα φροντίζουν για την ομαλή και ασφαλή διακίνηση των πληροφοριών μεταξύ Ίντερνετ και χρήστη , έτσι ώστε να αποτελέσουν ένα ασφαλές interface για δημόσια χρήση του Network Computer. Εκτός από τη Sun μια από τις εταιρείες που υποστηρίζει την ιδέα τνω Network Computers και σχεδιάζει συστηματικά λογισμικό για συστήματα βάσεων δεδομένων που θα τροφοδοτούν τους NCs είναι και η Oracle.

Δορυφορικές συνδέσεις: Για την επίτευξη των συνδέσεων αυτών με ταχύτητα έως και 400 kbps ( τα οποία όμως αναφέρονται μόνο στο κατέβασμα αρχείων και όχι στην αποστολή , η οποία προς το παρόν γίνεται με συμβατικές μεθόδους ) απαιτούνται τελικά και συμβατικά μόντεμ για το επίγειο μέρος της σύνδεσης     ( Για έξτρα πληροφορίες σε αυτό το σημείο να συμβουλευτώ το τεύχος του RAM "Ιντερνετ από παντού"-εμπλουτισμός και για τους υπόλοιπους τύπους συνδέσεων. Επίσης πληροφορίες από το τεύχος "Ασύρματο Ίντερνετ" )

    Τέλος , να γίνει αναφορά και στις συσκευές PDAs , οι λεγόμενοι ψηφιακοί βοηθοί , οι οποίοι χρησιμοποιούν κατά βάση είτε το λειτουργικό της Microsoft είτε της Palm. Επίσης διαθέτουν κατάλληλο software το οποίο εγκαθιστάται με μεσολάβηση ενός PC και το οποίο φροντίζει σε κάθε κλήση της ιστοσελίδας στο Ίντερνετ να συνεργάζεται με έναν proxy server , ο οποίος να βρίσκει την σελίδα που ζητά ο χρήστης και να μεταλλάσει λίγο τον HTML κώδικα , ώστε αυτός να είναι σε μορφή κατανοητή από το λογισμικό του PDA.

Ενότητα VI.     

                Τα αρχεία που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο χωρίζονται σε δύο γενικές κατηγορίες:

        Στα αρχεία American Standard Code for Information Interchange (ASCII), τα οποία είναι αρχεία απλού κειμένου και δεν διαθέτουν καμία μορφοποίηση

        Τα δυαδικά (binary) αρχεία , τα οποία είναι όλα τα υπόλοιπα μεγάλης ποικιλίας αρχεία , τα οποία διαθέτουν διαφορετική ανάλογα με το αρχείο μορφοποίηση και για την δημιουργία και επεξεργασία τους απαιτείται κάθε φορά κατάλληλο λογισμικό. Μερικές  φορές απαιτούνται κατάλληλα ολοκληρωμένα προγράμματα που λειτουργούν παράλληλα με τον browser ( τα    plugins  ), τα οποία φροντίζουν για την ανάγνωση των εκάστοτε binary αρχείων όταν είμαστε online.Επίσης ως γνωστόν δεν είναι όλα τα δυαδικά αρχεία ανεξάρτητα απ'την πλατφόρμα λειτουργίας του υπολογιστή. Ωστόσο έχουν κατά καιρούς καθιερωθεί πρότυπα , όπως για παράδειγμα το JPEG ή το GIF , τα οποία είναι αρχεία αναγνώσιμα από κάθε είδους πλατφόρμα.

Πληροφορίες σχετικές με το εκάστοτε δυαδικό αρχείο βρίσκονται αποθηκευμένες στην κεφαλίδα του , δηλαδή στα πρώτα bits των περιεχομένων του. Ο τύπος αρχείου που για τον χρήστη δηλώνεται με την επέκτασή του (π.χ. .mpg) είναι ένα από τα στοιχεία που βρίσκονται στην header του αρχείου αυτού.

Ενότητα VII.             

                Τα domain είναι οργανωμένα κατά τρόπο ιεραρχικό. Αυτό σημαίνει την ύπαρξη υποπεριοχών (sub domains) σε ένα κύριο domain.Παράδειγμα είναι η διεύθυνση telecom.ece.ntua.gr       .Ο χειρισμός των αλφαβητικών διευθύνσεων και η αντιστοίχισή τους με τις αριθμητικές γίνεται από τους Domain Name Servers.Οι Name Servers διακρίνονται σε τοπικούς και στον κεντρικό Name Server που ανήκει στην αρχή InterNIC. Οι τοπικοί Name Servers διακρίνονται με τη σειρά τους σε πρωτεύοντες και δευτερεύοντες.

                Σχετικά τώρα με τους δρομολογητές, αυτοί καθορίζουν ουσιαστικά την πορεία που θα ακολουθήσει ένα πακέτο με βάση πολλούς δικτυακούς παράγοντες. Το καθοριστικό κριτήριο για την λήψη αποφάσεων είναι τα λεγόμενα hops , που είναι ο αριθμός των routers ή των gateways που παρεμβάλλονται στον δρόμο του πακέτου. Κάθε πακέτο διαθέτει έναν μέγιστο αριθμό hops απ'τα οποία μπορεί να περάσει και οι routers δεν το στέλνουν από μονοπάτι από το οποίο παραβαίνεται αυτή η συνθήκη. Οι δρομολογητές διαθέτουν επίσης θύρες που μπορούν να λειτουργήσουν είτε ως πύλες εισόδου είτε ως πύλες εξόδου. Όταν λαμβάνεται ένα πακέτο εκτελείται μια ρουτίνα δρομολόγησης: ελέγχεται η κεφαλίδα του πακέτου και συγκρίνονται τα δεδομένα αυτά με  μια εσωτερική στον δρομολογητή βάση δεδομένων από IP διευθύνσεις στις οποίες μπορεί να σταλεί κατά βέλτιστο τρόπο το πακέτο. Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει η διάκριση ανάμεσα στην στατική και στην δυναμική δρομολόγηση. Στην στατική δρομολόγηση ο αριθμός των πιθανών προορισμών είναι προκαθορισμένος και σαφώς ορισμένος για κάθε πακέτο . Αντιθέτως στην δυναμική δρομολόγηση κατάλληλα πρωτόκολλα ρυθμίζουν την πορεία που θα ακολουθήσει το πακέτο , προσαρμοζόμενα στις εκάστοτε συνθήκες του δικτύου και προσφέροντας έτσι περισσότερες επιλογές. Πρωτόκολλα δρομολόγησης είναι τα εσωτερικά για χρήση σε Intranets μιας εταιρείας-όπως π.χ. το Routing Information Protocol (RIP) και τα εξωτερικά για χρήση στο Internet-όπως π.χ. το Exterior Gateway Protocol (EGP).

Οι δρομολογητές λειτουργούν σαν μια μηχανή με λογική first in - first out. Αυτό σημαίνει ότι όταν ο αριθμός των εισερχόμενων πακέτων υπερβαίνει τις δυνατότητες του δρομολογητή , τότε τα επιπλέον μηνύματα αποθηκεύονται σε ειδικό χώρο , μια ουρά εισόδου που είναι ουσιαστικά κάποια ποσά μνήμης RAM.Όταν ο αριθμός των πακέτων  υπερβεί και αυτό το όριο τότε τα πακέτα που μοιραία χάνονται επαναστέλλονται.

Ενότητα VIII.         

Η αρχιτεκτονική πελάτη-εξυπηρετητή (=client-server)

                Ουσιαστικά πρόκειται για την πιο διαδεδομένη μορφή οργάνωσης της λειτουργίας των υπολογιστών στην περίπτωση του 'Ιντερνετ και όχι μόνο. Στην αρχιτεκτονική αυτή κάθε υπολογιστής που θέλει να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες του Διαδικτύου έρχεται σε επικοινωνία με έναν υπολογιστή αυξημένων δυνατοτήτων-που σημαίνει υψηλής απόδοσης υλικό και ειδικό λογισμικό διαχείρισης πολλαπλών εργασιών- και του ζητά πληροφορίες ή διαφόρου είδους υπηρεσίες , τις οποίες ο server(=host ) πρέπει να προσφέρει. Τόσο ο client όσο και ο server μπορεί να ανήκουν σε μια μεγάλη γκάμα υπολογιστικών συστημάτων. Επίσης ένας server μπορεί να εξυπηρετεί ταυτόχρονα πολλούς clients.
                  Η αρχιτεκτονική client-server δεν αναφέρεται αποκλειστικά στο υλικό αλλά και (κυρίως) στο κατάλληλο λογισμικό που βρίσκεται εγκατεστημένο στις δύο πλευρές. Έτσι για παράδειγμα ο browser που έχουμε στο PC μας είναι ένας Web client, που επικοινωνεί με τον  αντίστοιχο Web server μέσω του πρωτοκόλλου Hypertext Transfer Protocol(HTTP), που είναι το πρωτόκολλο που χρησιμοποιείται στην υπηρεσία του Παγκόσμιου Ιστού(WWW). Επίσης, ειδικά για την υπηρεσία ελέγχου στοιχείων σε μια βάση δεδομένων , ο έλεγχος γίνεται από server με ειδικό εγκατεστημένο λογισμικό σύμφωνα με το Common Gateway Interface (CGI) , που είναι οι προδιαγραφές εκείνες που αφορούν στην διαχείριση των βάσεων δεδομένων στο Internet για τον εντοπισμό και την αποστολή πληροφοριών.

Ενότητα IΧ 

Το e-mail είναι η πιο διαδεδομένη υπηρεσία του Ίντερνετ σήμερα και σίγουρα αυτή που χρησιμοποιείται συχνότερα από όλες τις άλλες. Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο αποτελεί μια ολοκληρωμένη υπηρεσία που έρχεται να λειτουργήσει παράλληλα με το παραδοσιακό ταχυδρομείο και να το συμπληρώσει , προσφέροντας επιπλέον ευκολίες και δυνατότητες. Τα αποστελλόμενα ηλεκτρονικά μηνύματα φτάνουν αρκετά σύντομα στον προορισμό τους, το αργότερο σε μερικά λεπτά, συνήθως όμως μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Έτσι συγκριτικά οι μέθοδοι παράδοσης του παραδοσιακού ταχυδρομείου είναι σαφώς πιο αργοί , γι'αυτό και χαριτολογώντας μερικοί το αποκαλούν snail mail ( ταχυδρομείο σαλιγκάρι ). Τέλος να αναφερθεί ότι το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μπορεί να αντικαταστήσει εν μέρει και την υπηρεσία FTP , με την έννοια ότι ένας FTP server μπορεί να προσπελασθεί μέσω ενός αιτήματος ( request ) για αποστολή κάποιου αρχείου , το οποίο αίτημα γίνεται με αποστολή μηνύματος e-mail.

Αυτό που κάνει το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ενδιαφέρον σε πρακτικό επίπεδο είναι ότι δεν περιορίζεται σε αποστολή απλών αρχείων κειμένου , αλλά κανείς μπορεί παράλληλα να επισυνάψει (attach ) και άλλων τύπων αρχεία, όπως για παράδειγμα ένα συμπιεσμένο .zip αρχείο. Για την κωδικοποίηση και αποκωδικοποίηση αυτών των δυαδικών αρχείων χρησιμοποιούνται τα πιο συνηθισμένα πρότυπα ΜΙΜΕ και uuencode, που υποστηρίζονται σχεδόν από όλους τους mail clients.Επίσης το καθεαυτό μήνυμα μπορεί να έχει διάφορες μορφές , ανάλογα με την μορφοποίηση ( π.χ. ASCII, Rich Text Format, HTML Format ) που έχει υποστεί. Επίσης, eπειδή συχνά τα e-mail διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να φτάσουν στο προορισμό τους και περνούν από δίκτυα με διαφορετικές προδιαγραφές σχετικά με τη μορφή των μηνυμάτων, πρέπει τα μηνύματα αυτά να αλλάζουν μορφή ανάλογα, όποτε χρειάζεται. Για την κρυπτογράφηση τώρα των μηνυμάτων υπάρχουν αρκετές σχετικές τεχνολογίες όμως γενικά η πιο διαδεδομένη φιλοσοφία για την κρυπτογράφηση είναι η μέθοδος δημόσιου - ιδιωτικού κλειδιού. Σύμφωνα με αυτή το δημόσιο κλειδί χρησιμεύει για την κρυπτογράφηση ενός μηνύματος , ενώ το ιδιωτικό κλειδί ταυτοποιεί τον παραλήπτη και παράλληλα ο ίδιος ο παραλήπτης με το ιδιωτικό κλειδί που διαθέτει μπορεί να αποκρυπτογραφήσει το κωδικοποιημένο μήνυμα που του έχει σταλεί.

Μια από τις εφαρμογές του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σήμερα είναι οι ταχυδρομικές λίστες ( mailing lists ) , οι οποίες είτε ελέγχονται από κάποιον διαχειριστή για το φιλτράρισμα των μηνυμάτων , είτε επιτρέπουν την ελεύθερη διακίνηση όλων των μηνυμάτων.Στην δεύτερη περίπτωση οι διαδικασίες δρομολογούνται  από τους λεγόμενους List Servers, οι οποίοι δέχονται μια μεγάλη ποικιλία ειδικών εντολών από τον οποιονδήποτε χρήστη. Επίσης μια άλλη συναφής εφαρμογή είναι τα newsletters ( αξιοποιούν μια παραλλαγή των ταχυδρομικών λιστών ) , που είναι μηνύματα τα οποία αποστέλλονται σε τακτά χρονικά διαστήματα στο άτομο ή την ομάδα που εγγράφεται για αυτά.

Για την εύρεση διευθύνσεων e-mail είτε γίνεται επικοινωνία των δύο μερών από πριν είτε γίνεται   χρήση της προδιαγραφής Lightweight Directory Access Protocol ( LDAP ) , με βάση την οποία οι διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των χρηστών κατοχυρώνονται και οργανώνονται ιεραρχικά στις λεγόμενες White Pages. Ωστόσο πρέπει να αναφερθεί ότι η υπηρεσία αυτή δεν γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση στην Ελλάδα.

Ένα από τα "αγκάθια" του e-mail είναι το φαινόμεο του e-mail spam , δηλαδή πληθώρας μηνυμάτων που αποστέλλονται καθημερινά σε εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες του Ίντερνετ , για την εξυπηρέτηση διαφημιστικών ή άλλων σκοπών. Αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής που γίνεται είτε από επιτήδειους ιδιώτες είτε από εμπορικούς οργανισμούς είναι η απώλεια χρόνου και χρήματος . Και αυτο συμβαίνει διότι επικρατεί μεγαλύτερος φόρτος δικτύου και επιπρόσθετα δεσμεύονται πόροι  (servers)  ξένοι προς την εταιρεία που στέλνει τα μηνύματα για την διακίνηση αυτών των μηνυμάτων. Οι αποστολείς του e-mail spam βρίσκουν τις λίστες των διευθύνσεων είτε από τις λίστες με τις διευθύνσεις των newsgroups είτε από τα προαναφερθέντα White Pages.Επίσης υπάρχει το πρόβλημα πως στα μηνύματα δεν φαίνεται με πρώτη ματιά η πραγματική διεύθυνση αποστολέα και αυτό διότι οι αποστολείς χρησιμοποιούν ειδικό λογισμικό που τους επιτρέπει να πλαστογραφούν την αληθινή τους διεύθυνση και να εμφανίζουν άλλες διευθύνσεις στα σχεττκά πεδία "Από " και "Απάντηση" . Ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η χρήση των ειδικών φίλτρων που διαθέτουν τα περισσότερα προγράμματα ανάγνωσης mail και επίσης η διαγραφή του χρήστη από τις spam lists , δηλ. προσοχή στην δημοσιοποίηση της διεύθυνσης e-mail στα newsgroups και τα White Pages.

To Usenet είναι μια από τις παλιότερες υπηρεσίες του Ίντερνετ και βασίζεται και αυτή στην αρχιτεκτονική πελάτη    ( πρόγραμμα ανάγνωσης - newsreader ) και εξυπηρετητή ( αντίστοιχο λογισμικό διαχείρισης στον Network News Transfer Protocol server= NNTP server ). Τα θέματα που δημοσιεύονται στα newsgroups οργανώνονται ιεραρχικά σε κατηγορίες και αυτά με τη σειρά τους σε υποκατηγορίες μέχρι να φτάσουμε το συγκεκριμένο θέμα που μας ενδιαφέρει και στο οποίο θέλουμε προφανώς να εγγραφούμε. Για παράδειγμα το όνομα της υποθετικής ομάδας συζήτησης "alt.olympics2000.weightlifting" θα αναφέρεται στα γεγονότα τα σχετικά με την άρση βαρών στους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ. Γενικά στα 2,3, ή περισσότερσ τμήματα ενός ονόματος μιας ομαδας συζήτησης το πιο αριστερό τμήμα είναι και το γενικότερο και όσο περισσότερο προχωράμε προς τα δεξιά τόσο περισσότερο συγκεκριμενοποιούμε τις κατηγορίες.

Αν τώρα κάποιος για οποιοδήποτε λόγο δεν διαθέτει κάποιες από τις προϋποθέσεις για την ανάγνωση των ομάδων συζήτησης ( όπως π.χ. δεν διαθέτει NNTP server στον ΙSP του ή δεν έχει πρόγραμμα ανάγνωσης ή ακόμα αν δεν έχει διάθεση να εισάγει όλες αυτές τις ρυθμίσεις ) τότε μπορεί να κάνει χρήση των Web based newsgroups, δηλασή να προσπελαύνει τις διάφορες ομάδες συζήτησης μέσα από τον κατάλληλο δικτυακό τόπο που να προσφέρει αυτή την υπηρεσία και ένα πρόγραμμα - φυλλομετρητή. Διαπιστώνουμε δηλαδή πώς ο παγκόσμιος Ιστός (World Wide Web) προσφέρει και εδώ εναλλακτική πρόταση για αντικατάσταση του παραδοσιακού τρόπου εκμετάλλευσης μιας υπηρεσίας του Ίντερνετ από τον απλό χρήστη . Υπενθυμίζεται ότι αυτό μπορεί να γίνει όχι μόνο στα newsgroups , αλλά και στο ηλεκτρονικό ταχυγρομείο (Web Mail) και στο FTP (Web based FTP), ακόμα και στην ξεπερασμένη πλέον υπηρεσία Gopher. Τελικά , αφού κάποιος επιλέξει να εγγραφεί σε κάποιες ομάδες συζήτησης από αυτές που βρίσκονται καταχωρημένες στον news server , μπορεί πλέον να κατεβάζει μόνο τις κεφαλίδες των μηνυμάτων και , για όσα τον ενδιαφέρουν , να κατεβάζει ολόκληρα τα μηνύματα , να τα διαβάζει και πιθανώς να τα προωθεί και να απαντά σε αυτά, χρησιμοποιώντας για κάθε του δημοσίευση (post) του ίδιους κανόνες που χρησιμοποιούνται και στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Η διαχείριση των ομάδων συζήτησης είτε γίνεται από κάποιο άτομο ή ομάδα ατόμων είτε δεν υφίσταται κεντρική διαχείριση και τα ίδια τα μέλη της ομάδας ελέγχουν το περιεχόμενο των μηνυμάτων που δημοσιεύονται.

Το IRC(=Internet Relay Chat) είναι ένας τρόπος συνομιλίας σε πραγματικό χρόνο ( real time ) και επιτρέπει στους χρήστες να λάβουν μέρος σε μία "ζωντανή" συζήτηση, χρησιμοποιώντας βέβαια το πληκτρολόγιό τους . Για να επιτευχθεί αυτό χρησιμοποιείται η αρχιτεκτονική του πελάτη-εξυπηρετητή και συγκεκριμένα ο κάθε υπολογιστής χρειάζεται το κατάλληλο πρόγραμμα για να ανταπεξέλθει. Κάθε IRC server αποτελεί μέρος ενός παγκόσμιου δικτύου από IRC servers , έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η επικοινωνία μεταξύ τους. Για την σύνδεση του χρήστη στον IRC απαιτείται είτε λογισμικό είτε μπορεί να γίνει με χρήση προγραμμάτων που "τρέχουν" στον server και είναι συνήθως γραμμένα σε γλώσσα Java.Απ'τη στιγμή που συνδεόμαστε και μπαίνουμε σε ένα κανάλι μπορούμε να παρακολουθούμε όλους τους χρήστες και τις συνομιλίες που πραγματοποιούνται. Μπορούμε να "μιλήσουμε" δημόσια ή και ιδιαιτέρως σε κάποιο άτομο. Επίσης μπορούμε να δημιουργήσουμε δικά μας , ιδιωτικά ή δημόσια κανάλια συνομιλίας. Πρέπει να έχουμε υπ'όψη ότι δεν είναι απαραίτητο όλα τα άτομα που βρίσκονται σε κάποιο κανάλι να είναι αρχικά συνδεδεμένα στον ίδιο IRC server.

To Instant Messaging  πολλούς εκπροσώπους που κατά κανόνα είναι ασύμβατοι μεταξύ τους. Τα πιο γνωστά προγράμματα μέχρι στιγμής που κάνουν αυτή τη δουλειά είναι ο Aol Instant Messenger, o Yahoo Pager και ο MSN Messenger, που προβλέπεται να ενσωματωθεί στις επερχόμενες εκδόσεις του Outlook και Outlook Express της κατασκευάστριας εταιρείας. Στην περίπτωση του AOL αλλά και των άλλων προγραμμάτων απαιτείται εισαγωγή των username & password στον κατάλληλο server για την έναρξη χρήσης της υπηρεσίας. Εν συνεχεία η ανταλλαγή μηνυμάτων σε πραγματικό χρόνο μπορεί να γίνεται με ή και χωρίς την μεσολάβηση ειδικού διακομιστή.

Ιντερνετική Τηλεφωνία

Για ενημέρωση σχετικά με την μετάδοση φωνής σε δίκτυα IP, επισκεφθείτε τις διευθύνσεις :

Ενότητα Χ

MULTIMEDIA

Χρήσιμες διευθύνσεις για MP3 Downloads :

Ενότητα ΧΙ

FTP, Telnet, etc...

Ενότητα ΧΙΙ

WWW

Οι προσφερόμενες στον Web υπηρεσίες μεταξύ άλλων είναι:

Ενότητα ΧΙΙΙ

Safeguarding the Internet

Ενότητα XIV

επιλογος